Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού είδαν τον αγώνα με τη Λαμία από μια ετοιμόρροπη ταράτσα. Πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν είχαν θέση στο γήπεδο;
Σ’ ένα σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, έχει περάσει η πεποίθηση ότι η απαγόρευση της παρουσίας φιλοξενούμενων οπαδών στους ελληνικούς ποδοσφαιρικούς αγώνες βοηθά στην αντιμετώπιση της βίας. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι πια περισσότερο ξεκάθαρο, μετά τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού έξω από το γήπεδο της ομάδας του. Δεν ήταν κατά τη διάρκεια αγώνα, δεν έγινε κατόπιν μαζικής σύγκρουσης, δεν είχε σχέση με το ποδόσφαιρο αυτό καθεαυτό. Παρακολουθώντας την εξέλιξη της οπαδικής βίας στην Ελλάδα μετά την απαγόρευση των μετακινήσεων, θα παρατηρήσει κανείς ότι δεν έχει υπάρξει ύφεση.
Τα ραντεβού, τα «ντου», τα καρτέρια, οι επιθέσεις σε σπίτια και μαγαζιά φυσικών προσώπων αυξήθηκαν, ενώ τα μαχαίρια και οι «τυφλές» επιθέσεις έγιναν πια κανονικότητα. Όπως συνέβη με τον Τόσκο, τον δολοφονημένο οπαδό του Άρη από τη Βουλγαρία. Ακόμα και σε δολοφονίες όπως του Νάσου, του οπαδού του ΠΑΟΚ που στην προσπάθειά του να γλιτώσει από επίθεση κουκουλοφόρων παρασύρθηκε από διερχόμενο όχημα, η οποία έγινε μετά από αγώνα του ΠΑΟΚ, το περιστατικό δεν έγινε στο γήπεδο ή έξω από αυτό. Όταν έπεσε νεκρός ο Μιχάλης Φιλόπουλος, το βόλεϊ γυναικών δεν είχε καμία σημασία. Ήταν ραντεβού θανάτου, το οποίο γνώριζαν άπαντες. Και οι αρχές.
Πέραν του θέματος της βίας, το οποίο αποτελεί προτεραιότητα, το σκεπτικό της καθολικής απαγόρευσης βλάπτει και το ίδιο το ποδόσφαιρο. Δεν είναι «κανονική» η εικόνα ενός αγώνα, μόνο με γηπεδούχους οπαδούς, πόσω μάλλον όταν στην πλειοψηφία των ομάδων, δεν γεμίζουν καν τα γήπεδα. Ας μην μπούμε σε συγκρίσεις με το εξωτερικό για το ίδιο το προϊόν, αλλά μόνο και μόνο η ατμόσφαιρα όταν υπάρχουν οπαδοί και των δύο ομάδων που αγωνίζονται, δίνει ξεχωριστή αίσθηση σ’ ένα ματς κι αυτό το γνωρίζουν εκείνοι που πραγματικά ενδιαφέρονται για το ποδόσφαιρο. Άλλωστε, δεν είναι μυστικό ότι αρκετοί σύλλογοι, κυρίως οι «μεγάλοι», είναι υπέρ. Φυσικά, δεν αρκεί αυτό.
Στη Λαμία, περίπου 150 οπαδοί του Παναθηναϊκού πήγαν στο γήπεδο, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν διατεθεί εισιτήρια για τους φιλοξενούμενους. Παρά τις προσπάθειες που έγιναν από τους «πράσινους», δεν κατάφεραν να δουν τον αγώνα. Υπήρξαν κάποιες μικροστιγμές έντασης, όμως τα πράγματα δεν ξέφυγαν. Στη συνέχεια, είδαν την αναμέτρηση από ένα ετοιμόρροπο σπίτι σε έναν λοφίσκο που έχει θέα στο γήπεδο, στήνοντας εκεί τη δική τους κερκίδα. Χωρίς παρατράγουδα. To γεγονός όμως ότι οι φιλοξενούμενοι οπαδοί κατάφεραν να φτάσουν στο γήπεδο, προκάλεσε την έντονη δυσφορία της Λαμίας, αφού είχε συμφωνήσει διαφορετικά πράγματα στη σύσκεψη ασφαλείας και οι άνθρωποί της είδαν πως το όλο σκηνικό θα μπορούσε να είχε απρόβλεπτες αντιδράσεις πολύ εύκολα, μιας και κάτω από το λοφάκι που πήγαν οι φιλοξενούμενοι υπήρχε κόσμος των γηπεδούχων. Μια μικρή σπίθα θα μπορούσε να οδηγήσει σε φλόγα Από την άλλη, κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει την ελεύθερη μετακίνηση του κόσμου. Η αστυνομία, λοιπόν, επέλεξε να νίψει τας χείρας της και να βρει τη μέση οδό, η οποία δεν ικανοποίησε καμία από τις δύο ομάδες.
Μιλώντας υποθετικά, αν είχε επιτραπεί μια οργανωμένη μετακίνηση, με πλάνο και σωστή διαχείριση από τις αρχές, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα για όλους. Λέμε υποθετικά, γιατί πράγματα αυτονόητα, όπως ο σχεδιασμός, το πλάνο, τα μέτρα ασφαλείας και η ορθή στάση της αστυνομίας μοιάζουν ξένα σε ένα ποδόσφαιρο, που έχει ακόμα νωπές τις μάχες της αερογέφυρας ανάμεσα σε οπαδούς της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ στον τελικό του Βόλου.
Δεν είπε κανείς ότι οι χούλιγκανς και οι ομάδες είναι άμοιροι ευθυνών. Το αντίθετο, εκείνοι έχουν σπαταλήσει τις ευκαιρίες που τους έχουν δοθεί για να δείξουν ότι μπορούμε κι εδώ, όπως παντού, να πάμε να δούμε την ομάδα μας εκτός έδρας. Και όχι με τη λογική της καταδρομικής επίθεσης, αλλά ως φίλαθλοι, με οικογένειες και παιδιά. Πως έφτασαν στην Αγγλία να μην σκέφτονται καν ότι μπορούν να κάνουν επεισόδια; Γιατί πολύ απλά γνωρίζουν ότι πριν καν τελειώσει η αναμέτρηση, οι αρχές θα γνωρίζουν τα στοιχεία τους και χωρίς «αόρατους» προστάτες και περίεργα τηλέφωνα, θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες. Σταδιακά αυτό περνάει στην κουλτούρα του κόσμου. Δεν μπορεί να γίνει όμως από τη μία μέρα στην άλλη, ακόμα κι αν υπάρξει απόλυτη συμφωνία από τις ομάδες, ακόμα κι αν γίνει ξεκάθαρο στους οργανωμένους οπαδούς ότι εκείνοι θα έχουν την ευθύνη. Εφόσον όμως οι αρμόδιοι φορείς σταματήσουν να πετούν το μπαλάκι των ευθυνών ο ένας στον άλλον και αναζητήσουν λύση χωρίς δεύτερες σκέψεις και κρυφές ατζέντες, θα τη βρουν. Σε τελική ανάγνωση, αν οι συνέπειες ισχύσουν για όλους, δεν υπάρχει περίπτωση να μην συνετιστούν.
Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα που σχετίζονται με την αθλητική βία από τις μετακινήσεις οπαδών. Θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να τσουβαλιάζουμε. Αλλά θα πρέπει και να ξεβολευτούμε. Για να καταλάβουν όλοι ότι το ίδιο το ποδόσφαιρο και οι άνθρωποι που το λατρεύουν, είναι τελικά οι χαμένοι.
Περισσότερα:
