Η τέταρτη ομάδα που δηλώνει αδυναμία να αγωνιστεί στη Γ’ Εθνική της νέας περιόδου είναι ο Ελλοπιακός από τη Βοιωτία.
Με μια μακροσκελή ανακοίνωση ο πρόεδρος του συλλόγου Τάσος Καμούτσης εξηγεί τους λόγους αποχώρησης από τη Γ’ Εθνική και την έλευση στο τοπικό.
Αναλυτικά η ανάρτηση του:
“15 χρόνια πριν τον Ιούνιο του 2009 μου ανατέθηκε η διοίκηση της ομάδας του χωριού μου ΑΟ ΕΛΛΟΠΙΑΚΟΣ.
Μια ομάδα με τη μεγάλη πλειοψηφία από παιδιά του χωριού και μεγάλης αξίας παίκτες μιας και ο βασικός κορμός είχε μόλις συγκροτηθεί από παίκτες του χωριού που είχαν εγκαταλείψει τις ομάδες τους, της Δ εθνικής και γύρισαν Γ’ τοπικό για να ζωντανέψουν τον ΑΟ ΕΛΛΟΠΙΑΚΟ.
Εκατοντάδες οι άνθρωποι που σφίξαμε τα χέρια γίναμε φίλοι, δεθήκαμε και προχωρήσαμε μαζί.
Από τους ανθρώπους που διοίκησαν το ποδόσφαιρο της Βοιωτίας τα 15 αυτά χρόνια, από τις δεκάδες των διαιτητών, από τις πολλές δεκάδες των ποδοσφαιριστών και τις εκατοντάδες των φιλάθλων.
Υιοθέτησα ένα νεογέννητο παιδί με όλη τη σημασία της λέξης το οποίο το μεγάλωσα φτάνοντας το ώστε να τελειώσει και το γυμνάσιο 15 χρονών.
Στην πορεία αυτή μέλημα μου ήταν να φτιάξω μία ωραία οικογένεια.
Με μέλη της τους συνεργάτες μου που με τίμησαν με τη βοήθεια τους και τη συμπαράσταση τους.
Η οικογένεια αυτή λειτούργησε όπως όλες οι οικογένειες.
Με αγκαλιές και χαρές, με δάκρυα και από λύπη αλλά κι από χαρά που έφερναν οι επιτυχίες και οι αποτυχίες μας.
Με εντάσεις, εξάρσεις, διαφωνίες, και ξανά μία αγκαλιά.
Όπως οι φυσιολογικοί ζωντανοί άνθρωποι. Τόσο απλά.
Αποχωρώντας εχθές από την προεδρία και τη διοίκηση της ομάδος, προσπάθησα στην άυπνη νύχτα μου να σβήσω κάθε αρνητικό που εισέπραξε η ψυχή μου αυτά τα 15 χρόνια.
Η συνείδηση μου και ο χαρακτήρας μου ποτέ δε θα μου επέτρεπαν να μείνω στα αρνητικά.
Έχω μάθει να δημιουργώ και να παλεύω 24 ώρες το 24ωρο.
Έχω μάθει να μη βάζω όρια στους ορίζοντες μου.
Όποιος όμως προσπαθεί και μάχεται και δεν κρύβεται όπως όταν ήμασταν μικροί και κρυβόμασταν στα φουστάνια της μαμάς μας και περπατάει στους δρόμους και στα δύσκολα και δύσβατα μονοπάτια, είναι λογικό πολλές φορές να στραβοπατήσει και να ματώσει.
Όπως όταν ήμασταν μικρά έτσι και εγώ στραβοπατούσα, μάτωνα, σκούπιζα τα αίματα μου και ξαναέτρεχα μπροστά.
Είναι επίσης λογικό με βάση αυτό που λένε κακό χωριό τα λίγα σπίτια και αναμενόμενο βέβαια για μένα να δεχθώ τις επιθέσεις από κάποιους φίλους.
Ναι ναι καλά καταλάβατε, από αυτούς που ψάχνουν ως αδύναμες σκιές μέσα στο σκοτάδι να κάνουν αισθητή την παρουσία τους από τα πατώματα που οι ίδιοι επέλεξαν να ζήσουν, ως ματαιοπονία και κακόβουλη αντίδραση και όχι ως εποικοδομητική παρουσία.
Το μεγάλο ευχαριστώ με την αποχώρηση μου θα το χαρίσω σε αυτούς. Είστε κι εσείς κομμάτι της ζωής μου.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης αυτούς που βρεθήκαμε στην κόντρα αγωνιστικά και αγκαλιαστήκαμε μετά το 90.
Να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του ποδοσφαίρου που με τίμησαν με την εκτίμηση τους και το χαμόγελο που μου πρόσφεραν.
Να ευχαριστήσω τα τρελόπαιδα που βρέθηκαν γύρω μου και έδωσαν χρώμα και ζωντάνια στο κομμάτι αυτό της ζωής μου.
Να ευχαριστήσω και ξέρω ότι τους πίκρανα μιας και ο ρόλος του προέδρου είναι και ο ρόλος του κακού, τους προπονητές που για κάποιους λόγους δίκαια η άδικα αναγκαστήκαμε να διακόψουμε τη συνεργασία μας.
Να ευχαριστήσω εκείνους που με πλησίασαν και ζήτησαν τη βοήθεια μου και εγώ στάθηκα ικανός να ανταποκριθώ, παίκτες και ομάδες.
Να ευχαριστήσω τελειώνοντας αυτούς τους ανθρώπους του πόνου και το μόχθου και εννοώ τους συμπατριώτες μου που όχι μόνο έδωσαν την ψυχή τους αν ποδοσφαιριστές αλλά έδωσαν και το καλύτερο δυνατό συμμετέχοντας στη διοίκηση, μέχρι που φτάσαμε στο απίστευτο να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, τη δεύτερη θέση στα μπαράζ ανόδου στη Γ εθνική και γράψαμε ιστορία για μία χρονιά σ’ αυτήν την κατηγορία, Σε έναν όμιλο με τη συμμετοχή ομάδων που ούτε σαν σενάριο φαντασίας δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε να τους αντιμετωπίσουμε ακόμα και σε φιλικό.
Ήθελα να ήμουν ένα παράδειγμα ότι άσχετα από τις επιστήμες άσχετα από την κούραση άσχετα από τον ρόλο που έχει ο καθένας μας μέσα στην κοινωνία έχουμε βαθιά υποχρέωση να στηρίζουμε τις δομές της κοινωνίας. Μια απ’ αυτές είναι και ο αθλητισμός. Και αυτό προσπάθησα να κάνω, θεωρώντας ότι κάτι το ελάχιστο πέτυχα.
Ο Ελλοπιακός θα συνεχίσει να υπηρετεί σε τοπικό επίπεδο των ερασιτεχνισμό και την ανάδειξη των ταλέντων και θα έχει την υποστήριξή μου.
Δεν μπορώ να μην κλείσω τον μακροσκελή αυτόν μονόλογο, παρά με τη βαθιά πληγή που έχω μέσα μου Και δύσκολα θα κλείσει και δεν οφείλεται αλλού παρά μόνο στην απώλεια ενός παλικαριού που δεν είναι άλλος από τον άρχοντα που χάσαμε πρόσφατα, το Στάθη τον Χατζηλάμπρο.
Ως αντίο αφιερώνω όλες τις επιτυχίες των 15 χρονών στην ψυχή του Στάθη με την ευχή να αναπαύεται ήρεμος.
Ελπίζω και θα ήμουν χαρούμενος αν κατάφερα να είναι τα θετικά πολύ περισσότερα από τα αρνητικά, από εμένα προς όλους σας τα 15 αυτά χρόνια
Antios… ”
Περισσότερα:
